وای پسرمامانی چه طاقتی داری

قربونش برم دیگه درد لثت برات شده یه عادت چون از 5 ماهگی همینجوری داری دردو تحمل میکنی.

الان ششمین دندونته که داری در میاری و همیشه هم دستت تو دهنته.

امروز وقت ناهار که شد با بابایی سرسفره نشسته بودیم که دیدیم نه نمیشه ......... نمیشه تو رو نگه داشت تا میخوایم که بشینی و سرتو گرم کنیم بدو بدو چهار دست و پا میای و میخوای هر چی رو سفرست رو بهم بریزی.

برای همین گرفتم توی بشقابی برنج ریختم گذاشتم جلوت که ببینیم چکار میکنی دیدیم که همه رو ریختی دور وبرت و همشو پخش و پلا کردی دریغ از اینکه یه دونه برنج تو دهنت بذاری وقتی هم همرو میریختی رو زمین گریه میکردی میخاستی که دوباره توی بشقاب برات برنج بریزیم.

تازگیها هم لبه مبلو میگیری و بلند میشی و یه خیلی ذوق میکنی .

                              عاشقتیم من وبابایی یه خیلی